Het is vandaag precies 1.639 dagen geleden dat we vanuit de SMPA, een club van social enthousiastelingen die onder de noemer Social Media Professional Association bij elkaar kwamen, de guidelines voor social media het web opslingerden. De guidelines (pdf), geschreven door Willem Sodderland en mij, was wat ons betreft dé manier om social goed te verankeren in Nederland — immers: richtlijnen hoe je iets goed moet doen, moedigen alleen maar aan om social te gebruiken.
Uiteindelijk is SMPA opgegaan in de DDMA. De kennis en expertise van een branche organisatie van formaat is iets dat we goed konden gebruiken om de SMPA stevig op poten te krijgen. In de tussentijd ben ik aangehaakt gebleven om de A4’tjes die we toen hebben als richting, om te vormen naar een document dat aansluiting kon vinden bij ‘de grote wereld’. De Code Social Marketing (pdf) van de DDMA was een feit en had als uiteindelijk doel om opgenomen te worden in de spelregels van reclame die écht tellen: De Reclame Code Commissie.
En vandaag is het zover. Na een paar jaar getouwtrek, met de heldinnen van de DDMA aan de ene kant en belangenbehartigers van adverteerders aan de andere kant, is de code sinds vandaag officieel opgenomen door Stichting Reclame Code. Op de website van Stichting Reclame Commissie prijkt boven een artikel de kop:
Reclamecode Social Media een feit. Code vanaf 1 januari 2014 opgenomen in de Nederlandse Reclame Code.
En daar ben ik best wel trots op 🙂
Waarom het belangrijk is
In een land dat op activiteit in het digitale domein goed scoort, is eerlijke en transparante communicatie van groot belang. Zoals Diana (voorzitter DDMA) het een telefonisch interview uitspreekt:
Reclame mag niet misleidend zijn. Een consument moet er op kunnen vertrouwen dat wanneer je een bericht op een forum, blog of twitter leest, dat het een oprechte mening is van iemand. En dat wanneer iemand iets post waar hij betaald voor is, dit ook duidelijk moet zijn.
Hierbij refereert Diana ook naar het verbod op de Nike campagne binnen de UK nadat Rooney niet duidelijk had aangegeven te zijn betaald voor een tweet. Luister het fragment terug:
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/124209300″ params=”color=ff6600&auto_play=false&show_artwork=true” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Ik geloof erin dat je als persoon de optelsom bent van de factoren die je beïnvloeden. En als die factoren worden van buiten worden gemanipuleerd, dit duidelijk moet worden aangegeven, ook wel disclosure genoemd. In de UK bewaakt de Avertising Standards Authority de disclosure en in de US zorgt de Federal Trade Commission ervoor dat regels worden nageleefd (door zelfs een 53 pagina tellend boekwerk uit te brengen onder de titel “Dotcom Disclosure”, waarin regels en best practices staan). Flink tijd dat het in Nederland dus ook professioneel wordt opgepakt.
En wat gaat er nu gebeuren?
De Reclame Code Commissie is een organisatie die doet aan hoor en wederhoor. Hou je je niet aan de code, dan kan het zijn dat er via de SRC een klacht tegen je worden ingediend. Waar in de vorige situatie de DDMA haar leden verplichtte om zich te committeren aan de code, is dit nu een niveau hoger getrokken.
Verder lezen
Al eerder schreef ik over disclosure-gerelateerde onderwerpen. Zie bijvoorbeeld de volgende blogposts: