“HOLY SHIT KHALID, WAT DOE JE NU?”
Het is dinsdagavond. 21:45. Terwijl ik met Art Director Sander nog tijdens een pitchvoorbereiding op een lauw en kartonesk stuk pizza kauw, zit Khalid fluitend aan de werkbanken te solderen aan een stuk electronica. Uiteindelijk moet het samenraapsel aan zelf bestelde tandwieltjes en snoertjes een zelfgemaakte brushless gimbal vormen voor de spiegelreflex camera.
Vertwijfeld kijken we naar het rookwolkje dat ontstaat als de soldeerbout het tin versmelt aan de draden. Khalid heeft er wat meer vertrouwen in. Want holy shit, zo is Khalid.
Met voorliefde voor hardware, code, fotografie en bewegend beeld is het een maker in puurste vorm. Draait zijn hand niet om voor een stukje innovatie. Was de eerste die een zelfgemaakt prototype voor een VR viewer in elkaar wist te zetten, zodat hij zijn eigen geschoten beelden van een GoPro van 6 stuks in een zelfge3Dprinte houder wist om te vormen naar iets bruikbaars voor een Cardboard VR (volg je het nog?). Weet magische shit te maken met WordPress. En is altijd nieuwsgierig om nieuwe dingen te ontdekken.
Een aanwinst voor elk multidisciplinair bureau dat het niet schuwt om iets nieuws uit te proberen.
En hopelijk minimaal één soldeerbout op kantoor heeft staan.

“Yo, Roland. Check dit moodboard. Denk je dat je dit stijltje onder de knie kan krijgen voor die interne campagne waar ik je van de week over vertelde voor Securitas?”
– Sure. Morgenmiddag af. Goed?
…
Ik ben best wel een beetje jaloers op Roland. Elke keer als ik een concept uitwerk in schetsen kom ik niet veel verder dan een paar harkpoppetjes en een reeks aan ellipsen met pijltjes. Ik kan je verklappen, daar win je een pitch niet mee.
Gelukkig is er dan Roland. Die mijn vormtaal weet om te buigen naar iets dat andere mensen wél begrijpen. Een beeld dat direct vat wat ik in mijn hoofd had zitten. En dat is relaxt, want dat geeft mij de mogelijkheid om een concept nog beter te presenteren.
Maar bij schetsen houdt ’t niet op. Door zijn voorliefde voor comics en alle vrije uren die hij heeft besteed aan het tekenen van actiehelden, snapt hij het menselijk lichaam, de werking van schaduw en de verschillende technieken om een paar strepen tot leven te wekken als geen ander.
Toppertje hoor, die Roland.

Charlotte ♥ de eindgebruiker. En dat is maar goed ook.
Want hoe groot is de valkuil om dírect in oplossingen te denken? En hoe makkelijk is het om heel eventjes de uitgangspunten van een platform opzij te leggen om die ene leuke feature, die misschien wat lager op de backlog staat, geïmplementeerd te krijgen?
Gelukkig is daar dan Charlotte.
Die op basis van interviews en onderzoek zich he-le-maal vastbijt in de doelgroep. Snapt wat ze drijft. En weet hoe je ze het beste kan raken. En daar ook nog eens de vertaalslag van weet te maken naar IA’s, wireframes en prototypes. En zo het doel van een project weet te bewaken.
Charlotte ♥ de eindgebruiker. En ook al weten ze het zelf niet, stiekem ♥ de eindgebruiker ook van Charlotte.
Oh. En je krijgt bonus punten als je Charlotte naar haar UX waaier vraagt.